به نام خدای مهدی عج
شاید تاکنون درباره عاشورا مطالب زیادی شنیده و یا خواند اید.
چگونه شروع شد ، چگونه ادامه یافت و چگونه در دل تاریخ جای گرفت ...
حادثه ای که در اوج حوادث قرن ها و داستان ها و نقل ها و عبرت های کل تاریخ قرار گرفته است.
حادثه ای که با بررسی مجدد آن هنوز هم که هنوزه با وجود تمامی تفسیر گذشتگان اطلاعات جدیدی و تجربه جدیدی از آن استخراج میشود.
حادثه
و رویدادی که باعث شد آخرین روش هدایت بشر توسط خدواند یعنی آخرین دین
الهی (اسلام) زنده همیشگی شود و جاودان بماند و مادامی که دنیا دنیا است
نام عاشورا و کربلا در کنار اسلام عزیز باقی بماند.
از جزییات مختلف واقعه عاشورا که بگذریم و به مقصود خود اشاره کنیم ...
چرا
اهالی کوفه که به امام زمان خود نامه حمایت و تحت ولایت بودن نوشتند ،
آنگونه براو تاختند و آن ننگ فجیه را برای خود به ارمغان آوردند ؟؟؟
آیا تاکنون به این مساله با دقت فکر کرده اید ؟؟؟
چگونه میشود ؛ که گروهی آنگونه از راه صحیح منحرف شوند و نفرین ابدی را برای خود درو کنند ؟؟؟
چرا
باید آنها که اعلام آمادگی و حمایت از ولی معصوم کردند در زمانی که
امامشان نیازمند یاری بود ؛ او را رها کرده ؛ که هیچ در برابر او بایستند ،
وبر او شمشیر کشیدند ؟؟؟
بیشتر لشکریان مقابل امام حسین ع اهل کوفه بودند ؛ نکته این است چرا اهل آنجا اینقدر سنگ دل بوده اند که آنگونه عمل کردند.
اگر هر فرد کوفی ایمان صحیح داشت ...
اگر از طرف والدینش درست تربیت شده بودند
اگر لقمه حلال و پاک بر سفره هایشان بود ؛ ...
اگر بصیرت لازم داشتند ...
اگر دنیا را به چشم کاروانسرای عبوری مینگریستند...
اگر دلبسته ظواهر دنیا نشده بودند ...
اگر شجاع تربیت شده بودند...
اگر در برابر تهدید لشکریان یزید نمی ترسیدند که اگر به کمک آنها نیایند برسرشان چه خواهد آمد ...
اگر فریب مادیات و ثروت های قول داده شده یزدیان را نمیخوردند ...
اگر به این بیشتر فکر می کردند مگر چند ده نفر ؛ چقدر قنیمتی دارند که حاضر شدند به جنگ علیه آنان بروند.
به
این فکر نکردند که زندگی چقدر ارزش داشت که پا روی شرافت خود گذاشتند ... و
از پیمان خود با امام خود گذشتند و به دنیا پرداختند ...
خوب حال بیاییم نگاهی به همین مساله در زمانه خود بکنیم.
از
مطالعه کتب دینی والهی و ادیان مختلف این نتیجه مشترک حاصل میشود که که
خداوند وعده فرمودند ؛ که در پایان دوره ها و در پایان عصر ها ، عصری طلوع
خواهد کرد ؛ که در آن بهترین بهترین ها حاکم خواهد شد ، و همه خوبی ها و
زیبایی ها تجلی خواهد کرد
در ان دوره ظلم پایان خواهد یافت و نور همه عالم را خواهد گرفت
نمایندگان و صالحان حق و خلق ؛ در زمین حاکم خواهند شد و بوسیله آنان جهان آباد خوهد شد
مظلومیبن عالم ومستضعفین محترم خواهند شد و ...
اگر
بیشتر و ریز تر بنگریم و از روایات و و تذکرات زمان آن؛ بیشتر کند و کاو
کنیم ، زمانه فعلی شباهت بسیار زیادی به زمانه نهایی دارد.
و هنگامی که زمین پر از ظلم و جور شده باشد...
و هنگامی که مردم جهان از همه راه های دنیوی خسته شده اند و بی نتیجه مانده اند...
و هنگامی نام منجی بر زبان ها جاری شود ...
و همین بیداری اسلامی ؛ جهانی ....
و ...
خوب حالا که زمانه شباحت دارد ؛ ما چه کنیم ؟؟؟
بر طبق روایات اینبار که ولی خدا در بین مردم ظاهر شود ؛ جز پیروزی راهی ندارد و موفقیت ایشان حتمی است ...
و به قولی هر که در برابر ایشان مخالفت کند محکوم به شکست است ...
خوب حال که اینگونه است ، بیاییم تکلیف خود را دقیق و مشخص تر کنیم ...
سوال اساسی:
اگر اینبار حسین زمانه ظاهر شد ما چگونه با او تعامل میکنیم ؟؟؟
آیا باز به مانند کوفیان اسیر مشکلات میشویم
نگران حفظ آرامش میشویم
حفظ جان میکنیم؟؟؟
صلح طلب میشویم در هنگام نیاز به جهاد ؟؟؟
امام را دعوت به خویشتنداری میکنیم؟؟؟
نگران مال و اموال خود میشویم ؟؟؟
به دنبال حفظ جان فرزندان خود میافتیم ؟؟؟
و ...
و همه اینها برمیگردند به تربیت فعلی ما ...
ما
حدود 20 سال است که از زمان آخرین تشنج فیزیکی مان میگذارد (8سال جنگ
تحمیلی) در این مدت تقریبا راحتی کاملی داشته ایم ؛ و فرصت کافی برای تربیت
نسلی جوان و پویا و متحرک و عالم را داشته ایم
اینکه ما این نسل را چگونه تربیت کرده ایم بسیار مهم است .
آیا این نسل مومن است ؛
آیا این نسل با لقمه حلال بزرگ شده است
آیا این نسل شجاع است ؟؟؟
آیا این نسل قوی و تنومند است ؟؟؟
آیا این نسل با بصیرت است ؟؟؟
میتواند در زمان مناسب از پس امتحانات ولایت , موفق بیرون بیاید ؟؟؟
و خلاصه آیا نسلی است که امام مهدی (ع) بتواند بروی آنها حساب باز کند ...
و در پایان به نکته اشاره میکنم که ؛ نقل ظهور در زمانه مان زیاد شده است ...
خوب ...
اگر
اینگونه باشد و انشالله همینطور است که ظهور نزدیک باشد ؛ میتوان ؛ زمان و
محیط فعلی ما را ؛ با شرایط شهری به نام کوفه آن هم قبل از حادثه کربلا
مقایسه کرد ؛
ما میبایست خود را آماده پس دادن امتحانی بس بزرگ کنیم
و بسیار دقت کنیم که که ما میبایست از آن سربلند بیرون آییم و دچار خطا و اشتباه نشویم
چرا
که بسیار بودند گروهی که به یاری امام حسین ع نرفتند ، گروهی از دور شاهد
ماجرا بودند و فقط میگریستند و گروهی نیز به جنگ با امام رفته بودند.
ما باید نسلی باشیم که ؛ اخلاص و ادب و ایمان ؛ شخصیت هایی نظیر 72 تن را شامل شویم.
حال این لحظات ماست که میگذرد و ماییم که داریم تربیت میشویم برای آن امتحانی بسیار مهم
هوشیار باشیم که داریم لحظات قبل از نبرد را تنفس میکنیم
بدن ها مان را قوی و پولادین کنیم
بدن ها مان را در مقابل سختی ها ، سرما ؛ گرما ؛ تشنگی ؛ گشنگی استقامت بخشیم
روحیاتمان را با خداوند مانوس تر کنیم
ترس و دلهره از غیر خدارا از وجودمان بزداییم
شجاعت را تمرین کنیم
نکته:مادران موثر ترین اشخاص برای تربیت موضوع شجاعت در بین فرزندان هستند ؛ مثلا به دو فرزند حضرت علی ع دقت کنید , محمد بن حنفیه ؛ با تربیت ترسو خلقی باعث شد به جنگ ها نرود و ... در عوض فرزندی دیگر از حضرت امیر به نام پهلوان پهلوانان حضرت ابوالفضل عباس که آنگونه در کربلا رشادت و شجاعت به خرج داد.
گذشت رابیاموزیم
فرمانبرداری مطلق از ولایت را اصل زندگی مان کنیم
توکل بر خدا کنیم
با دوستداران واقعی دین و مکتب مهربان باشیم
و
این را بدانیم از زمان ظهور به بعد انسانها ذات اصلی خود را نشان خواهند
داد؛ و اگر ما قبل از ظهور بد تربیت شده باشیم ، هدایتمان بعد ظهور سخت
خواهد بود ...
و انشالله ظهور نزدیک است ...
ثبت نظرات کاربران
.
